Ανεργία,Προσωπικές εξομολογήσεις ανέργων,Το βίωμα της επώδυνης εμπειρίας

Ίσως είναι το μοναδικό μαζικό φαινόμενο των ημερών, πίσω από το οποίο υπάρχει τέτοια ένδεια ερευνών. Η ανεργία του 25%, με τις ανυπολόγιστες συνέπειες σε ψυχικό και πρακτικό επίπεδο, γίνεται αντικείμενο μελέτης, φωτίζεται, και ανατέμνεται, από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στο «βήμα» ανεβαίνουν άνεργοι, τουλάχιστον για ένα χρόνο, που έχουν ζήσει στο πετσί τους το πρόβλημα, εξηγώντας ότι τίποτε δεν είναι εύκολο όταν ξυπνάς το πρωί και δεν έχεις να πας στη δουλειά. «Στη σύγχρονη εργασιοκεντρική κοινωνία, το άτομο μέσα από το επάγγελμα κατοχυρώνει τα εχέγγυα της ύπαρξής του», τονίζει ο καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας κ. Γρηγόρης Ποταμιάνος. «Η έννοια της ανεργίας δεν περιορίζεται στην απώλεια της εργασίας, επεκτείνεται σε μία γενικότερη αμηχανία απέναντι στη ζωή: ο άνεργος δεν ξέρει τι να κάνει με την ταυτότητα και τον χρόνο του. Η εργασία δεν εξασφαλίζει άλλωστε μόνον τα απαραίτητα εφόδια επιβίωσης, στο άτομο. Του εξασφαλίζει αυτοεκτίμηση, αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό, τη βάση συγκρότησης της ατομικής και κοινωνικής ταυτότητας του_ πολύ περισσότερο όταν η εργασία είναι προσωπική επιλογή, επιθυμία του ίδιου».


Προσωπικές εξομολογήσεις

- «Ένιωθα ζωντανή μέσα από όλο αυτό, να ξυπνάς το πρωί και να έχεις να κάνεις κάτι, να σκέφτεσαι «θα πάω στη δουλειά». Έχεις ένα στόχο, ένα κίνητρο, να σηκωθείς να βγεις από το σπίτι. Τώρα, δεν υπάρχει…».

- «Ο τρόπος που έβλεπα τη ζωή μου πριν από χρόνια, δεν έχει σχέση με τον τρόπο που τη βλέπω τώρα. Νιώθω ότι δεν ζω, ότι δεν υπάρχει ζωή. Απλώς επιβιώνω».

 Άπλετος χρόνος, διάθεση καμιά