Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012




 Lex, Jamal, Φορτσάτος, Πελίνα - (Μόνιμα Βροχη)

Παλι το φτύνω οπως το έφτυνα
και τριγυρνάω με λέρες
πάντα κρατάω καβάτζα
για τις βροχερές μέρες
ξέρεις βήχω και αποδεικνύω ναι
μιλάω και εννοώ
μια ομπρέλα δεν αρκεί
να με κρατήσει στεγνό...
...

(2)

Τα ανήθικα μου ένστικτα ξυπνάν
μέσα στην ζάλη μου
παράνομες σκέψεις εγκλωβισμένες
στο κεφάλι μου
Κώτσο βάλε τα βρωμοbeat να
βάλω τους στίχους
περνάω μέρες χαμένος
στην λεωφόρο του μίσους
όλη η ζωή μας μια ταινεία σε
παλιό cinema
κάνω βουτιά απ'τον εξώστη
για να δω πιο καλά
τι και αν ο ταξιθέτης δεν μας
θέλει κοντά
θα πάρουμε ότι μας αξίζει εδώ
μιλάει η καρδιά
και πριν να πέσει η αυλαία θα
έχουμε υποκλιθεί
με μια αφιέρωση στ' αδερφια μας
που 'χουν κοιμηθεί
να'ναι καλά εκεί που είναι και να
ζουν την στιγμή
εκπροσωπούμε ότι αγαπούσαν
με την ίδια πυγμή
πέφτουν μεσάνυχτα στην Νύφη
και είμαι κόκαλο ξες
κάτω από τα κίτρινα της φώτα
σηκωμένες γροθιές
νέες του δρόμου νουβέλες για
τους πιστούς ακροατές
ο πόνος φτιάχνει και γαμώ τις
μουσικές να το ξες.
 
~ ~

Παλι το φτύνω οπως το έφτυνα
και τριγυρνάω με λέρες
πάντα κρατάω καβάτζα
για τις βροχερές μέρες
ξέρεις βήχω και αποδεικνύω ναι
μιλάω και εννοώ
μια ομπρέλα δεν αρκεί
να με κρατήσει στεγνό...

(2)

Είναι η ταινεία στίχων μοναδική
κάθε λήψη
Αποθανατίζει πιστά στην πόλη
σου την θλίψη
φτιαγμένοι γι' αυτο εμείς
γεννημένοι βασιλιάδες
διατηρούμε το κύρος μας κι ας
είναι οι τσέπες άδειες
και αφού για εμάς υπήρχε
μόνιμα βροχή
μάθαμε να ζούμε μ' αυτό τώρα
είναι μόνο η αρχή
και έπεται συνέχεια μάγκιες αυτό
είναι το πρελούδιο
το πήραμε απ'το πάρκο και το
βάλαμε στο studio
το κάναμε ρεφρέν που
τραγουδάμε και πιο κάτω
το δίνουμε πίσω και μαζι μας
τραγουδάει το πάρκο
σε κάθε στέκι με διακίνηση
εγχώρια
τωρα κάθομαι στο τραπέζι με
Αστέρια και είναι Βόρεια
μουσική για τον κόσμο ειν'το
κλειδί ν'απορδράσεις
να'ρθεις πιο κοντά μας να
μικρύνουν αποστάσεις
ν'ανέβεις μαζί μου baby  να μην
διστάσεις
εγώ ανέβηκα εδω που ανέβηκα
για να με κατεβάσεις
 ( Tην ομπρέλα κλείσε απόψε
καθαρός ουρανός
νέα αρχη φαίνομαι
ύποπτος γιατι
είμαι ικανός )
(2)
 
~ ~
 
Παλι το φτύνω οπως το έφτυνα
και τριγυρνάω με λέρες
πάντα κρατάω καβάτζα
για τις βροχερές μέρες
ξέρεις βήχω και αποδεικνύω ναι
μιλάω και εννοώ
μια ομπρέλα δεν αρκεί
να με κρατήσει στεγνό...

(2)
 
Η μοναξιά μέσα στην πόλη που
σε πνίγει να ξες
Είναι επισκέπτης που θα σου
χτυπήσει θέλεις δε θες
Εκεί που δεν το περιμένεις μες
στο πιο μεγάλο πλήθος
Θα σου χαμογελάσει έτσι κάνει
συνήθως
Αλλα η μάνα μου έφτιαξε τον πιο
μεγάλο πεισματάρη
Ξεκάθαρη η σκέψη μου δεν 
παίρνω χαμπάρι
Θα μου πεις, ποτέ δεν ξερεις πως
θα φερθείς
Πως θα ξανασηκωθείς οταν στα
γόνατα βρεθείς
Και θα σου πω μην μασάς είναι
κάτι γνωστό
Η φάρα μου είναι φτιαγμένη απο
ατσάλι γερό,
Lex πες τους για να μάθουνε 
ποιοι είμαστ'εμεις
Πες τους τι σημαίνει η ταμπέλα
Σαλονικείς
Ξεχωρίζω όπυ αξίζει και αγαπώ
δυνατά
Ναι, ζω για τη στιγμή και είναι
πάντα γλυκιά
Η ζωή μας μοιάζει αργά κι εμείς
να φωνάζουμε ρίχτα
Γί'αυτο χαμογελάμε όταν
έρχεται η νύχτα
 
~ ~
 
Παλι το φτύνω οπως το έφτυνα
και τριγυρνάω με λέρες
πάντα κρατάω καβάτζα
για τις βροχερές μέρες
ξέρεις βήχω και αποδεικνύω ναι
μιλάω και εννοώ
μια ομπρέλα δεν αρκεί
να με κρατήσει στεγνό...
(2)
 
THE ΕΝD

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου